صنایع دفاعی کشور از چند سال پیش و پس از رسیدن به بلوغ طراحی در پهپادهای کوچک و متوسط شناسایی، اقدام به طراحی و ساخت بدون سرنشین های بزرگتر، دوربردتر و با قابلیت های جدید کرده اند. کرار یکی از این پهپادها است که رونمایی و در نمونه های مختلفی طراحی شده است.

به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، پیشینه بکارگیری وسائل پروازی بدون سرنشین را می توان در استفاده از بالونی مجهز به یک بمب به همراه زمانسنج دانست اما آنچه امروز با عنوان هواپیمای بدون سرنشین می شناسیم با پرواز موفق هواپیمای برادران رایت و اظهار تمایل فرماندهان نظامی در بکارگیری آن فرصت بروز یافت.

تلاشها در جهت بهبود کاربری عملیاتی این وسیله جدید آغاز شده و کمی بعد مشخص شد این وسیله بدون خلبان به شاخصه های عملیاتی دست می یابد که با حضور وی ممکن نیست. از اینرو افراد خلاقی که به این موضوع پی برده بودند برای کنترل از راه دورهواپیما کوشش کردند که از جمله آنها می توان کورتیس را نام برد.

در دوران جنگ جهانی دوم این فعالیت ها در آلمان جدی تر از سایر نقاط بود. آلمانی ها برای هدایت وسائل تهاجمی بدون سرنشین و حتی هدایت خودکار اصرار زیادی داشتند هر چند که نتیجه این فعالیت ها در بیشتر در موشک وی-1 که در واقع پدر موشک های کروز امروزی است، ظاهر شد تا هواپیماهای کنترل از راه دور. ا

ز جمله مهمترین کارهای عملی در سایر کشورها در آن زمان پروژه آفرودیت در آمریکا بود که برای هدایت از دور بمب افکن های بی-17 اجرا شد که طی سالهای 1944 و 1945 به چندین هدف با این هواپیما که چندین تن بمب حمل می کرد حمله شد.